หวานล้ำทุกค่ำคืน

หวานล้ำทุกค่ำคืน

หล่อ นิ่งขรึม พูดน้อย

แต่กับเรื่องบนเตียง เขากลับกลายเป็นอีกคน

เร่าร้อน รุกเร้า เอาแต่ใจ...

พฤกษ์ ศิวกร คือรักแรกและรักเดียว

อีกทั้งยังเป็นคนแรกและคนเดียวที่เกลียดชัง เมขลา เข้าไส้

แม้จะรู้ทุกอย่างดีแก่ใจ แต่เมื่อข้อเสนอหวานล้ำเปิดทางให้

เธอจึงไม่ลังเลใจเลยที่จะคว้าไว้ ถึงไม่มีทางได้ใจ

ขอแค่ได้ครอบครองเป็นเจ้าของร่างกายก็ยังดี...

บทนำ

“คุณป้าคงบอกพี่พฤกษ์ไปหมดแล้ว...เรื่องแต่งงาน”

“เธอเพิ่งเรียนจบกลับมาจากต่างประเทศ มาถึงก็อยากมีผัวจนตัวสั่นเลยเหรอ?”

“จะพูดแบบนั้นก็คงไม่ผิดค่ะ แต่ผู้ชายที่เมอยากได้ก็มีแค่พี่พฤกษ์คนเดียวนะคะ”

“หน้าไม่อาย...” เขาเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ แต่โหนกแก้มแดงเรื่อขึ้นด้วยความโกรธ

“แต่งงานกับเมเถอะนะคะ พี่พฤกษ์ เมยินดีรับข้อตกลงทุกอย่าง ขอแค่พี่พฤกษ์แต่งงานกับเมก็พอค่ะ" เมขลาไม่โกรธเลยที่ถูกตำหนิด้วยถ้อยคำไม่น่าฟัง ตรงกันข้ามกลับมองเขาด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง เธอรักเขามากเหลือเกิน มากจนหากจะเรียกว่าคลั่งรักก็คงไม่ผิด

“เธอรู้ตัวไหมว่ากำลังเรียกร้องอะไรจากฉันอยู่" เขาจ้องเธอนิ่ง กระแสเสียงนั้นเจือความไม่พอใจชัดเจน แต่ก็ไม่ได้บั่นทอนความตั้งใจของเมขลาลงได้เลย

"รู้สิคะ รู้ดีมากด้วย พี่พฤกษ์ก็รู้นี่คะว่าเมรักพี่พฤกษ์มานานแค่ไหนแล้ว ให้โอกาสเมได้ดูแลพี่ในฐานะภรรยาเถอะนะคะ เม..."

"เธอทำให้เมียฉันต้องตาย แล้วยังมีหน้าคิดจะเข้ามาแทนที่อีกเหรอ เมขลา!" พฤกษ์แทบไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กับเมขลาเลย เพราะมันยิ่งทำให้เขาเกลียดเธอจนแทบกระอักเลือด แต่กับครั้งนี้สุดจะทนแล้วจริงๆ เธอกล้าดีอย่างไรถึงคิดเสนอตัวให้เขาแบบนี้

"เรื่องนั้นมันผ่านไปนานแล้ว อย่าพูดถึงมันอีกเลยค่ะ" หญิงสาวนิ่งงันไปอึดใจหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบราวกับสิ่งที่ได้ยินนั้นเป็นเรื่องปกติธรรมดา ไม่ได้ร้ายแรงอะไร

"เธอทำให้หนูจ๋ากำพร้าแม่..." พฤกษ์แสยะยิ้ม กำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน

"เมก็กำลังเสนอตัวเป็นทั้งเมียให้พี่พฤกษ์ แล้วก็เป็นแม่ให้หนูจ๋าอยู่นี่ไงละคะ" 

"เมขลา..." เขาเรียกชื่อเธอลอดผ่านไรฟันที่ขบแน่นด้วยความโกรธ "เธอกล้ามากที่คิดอยากมาวุ่นวายกับฉัน ทั้งที่รู้ว่าฉันเกลียดเธอมากแค่ไหน"

"รู้ค่ะ แต่ก็อย่าลืมสิคะว่ามันจำเป็น เกลียดแค่ไหน ก็ต้องแต่งอยู่ดี"

"นั่นสินะ เกลียดแค่ไหน ฉันก็คงหนีเธอไม่พ้น เธอกับแม่ของเธอบีบเรื่องเงินก้อนใหญ่นั่นมาเสียขนาดนี้ คงเตรียมการมาแล้วอย่างดี....ที่อยากจะเป็นเมียฉัน" ชายหนุ่มถอนหายใจ มุมปากข้างหนึ่งยกยิ้มเจ้าเล่ห์ในตอนที่เดินเข้าไปใกล้

“คุณป้าบอกว่าพี่พฤกษ์มีข้อเสนอที่ต้องการตกลง เข้าเรื่องเลยดีไหมคะ?” เมขลาชวนเข้าเรื่อง ไม่อยากทนฟังถ้อยคำเหน็บแนมอีก ชายหนุ่มมองมาแวบหนึ่ง สีหน้าเหี้ยมเกรียมในตอนที่เอ่ยออกมา

"ฉันจะแต่งงานกับเธอ นอนกับเธอ ทำทุกอย่างในฐานะสามีของเธอ แต่จำไว้นะ เธอจะไม่มีวันได้ความรักและการยกย่องจากฉัน” สุ้มเสียงของพฤกษ์กร้าวกระด้างเป็นที่สุด เขาจ้องเธอราวกับเห็นตัวประหลาดกำลังยืนอยู่ตรงหน้า

"เมไม่ต้องการความรักหรือการยกย่องหรอกค่ะ เมต้องการแค่ตัวของพี่พฤกษ์เท่านั้น" เมขลาพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าขาวคมที่กำลังตกตะลึงแทบไม่วางตา ไม่สนใจสักนิดว่าเขาจะมองเธออย่างไร

เธอรักเขา อยากได้เขา และจะต้องได้เท่านั้น...

หมายเหตุ : เรื่องนี้จะมีภาษาเหนือปะปน เนื่องจากดำเนินเรื่องที่เชียงใหม่ ผู้แต่งไม่ได้ใช้ภาษาเหนือทุกคำ เพื่อไม่ให้เข้าใจยากจนเกินไป แต่จะใช้เป็นบางคำเพื่ออรรถรสและความสมจริง หากผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ด้วยนะคะ

ฝากเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ช่วยกดแอด Fav. แท้ไว้ด้วยนะคะ

จะได้ไม่พลาดการติดตามแบบตอนต่อตอนค่า 

เรื่องนี้อัพเดทลงให้อ่าน 80% เลยนะคะ

   วางขายแบบ E-book เท่านั้นค่ะ   

 ฝากเพื่อนๆ แวะกดไลค์เพจเพื่อติดตามข่าวสารด้วยจ้า

คำเตือน

ห้ามมิให้มีการคัดลอกบทความไปเผยแพร่

หรือดำเนินการใดๆ อันเป็นการล่วงละเมิดลิขสิทธิ์โดยเด็ดขาด

หากพบว่ามีการกระทำดังกล่าว จะดำเนินคดีทางกฎหมายอย่างถึงที่สุด

 ขอฝากผลงานของนักเขียนด้วยนะคะ 

TB